Արցախն ուրանալն ու կործանման մատնելը նիկոլն ու իր շավկաները ներկայացնում են որպես «անկախություն ունենալու հնարավորություն»: Ապուշություն է, բնականաբար:

ԱՄՆ-ի ընտրությունների ժամանակ այնքան քաղաքական հավկուրություն ունենաս, որ դեսպանիդ մակարդակով անթաքույց անցնես հետագայում պարտվող ուլտրալիբերալների կողմը՝ փոխանակ պահես բացարձակ չեզոքություն...

Անկեղծ ասած՝ էս ԱՄՆ ՄԶԳ, նույն ինքը՝ USAID հիմնարկի առկախման հետ կապված ոգևորությունը մի քիչ լավ չեմ հասկանում: Հարկավ, լավ է, որ սուտի «իրավապաշտպանները», իշխանական լափամանի մոտ ֆռֆռացողները էդ ֆինանսավորումից, ամենայն հավանականությամբ, կզրկվեն:

Սրանց ասելով, տրանսպորտի ուղևորավարձը թանկացել է, քանի որ նոր ավտոբուսներ են ներմուծել: Սրանց ասելով, մետրոյի ուղևորավարձը թանկացել է, քանի որ պատրաստվում են նորացնել մետրոպոլիտենի ողջ համակարգը:

Կարծում եմ, Վաշինգտոն գնացած-հասած Հայաստանի վարչապետին ամերիկյան կողմը բարձր մակարդակի հանդիպում այդուհանդերձ կտա՝ ելնելով արարողակարգից և բարեվարքությունից։

ԱՄՆ-ը դառնում է ոչ գաղափարականացված երկիր։ Սովետական Միության փլուզումից հետո դա պետք է վաղուց տեղի ունենար։ Չինական Ին-Յան սկզբունքի համաձայն՝ ցանկացած գաղափարախոսություն պետք է իր ախոյանն ունենա, այդ երկուսը իրարից պետք է սնվեն և ազդեցություն ձեռք բերեն։

Ընդունենք, թե ոչ՝ «Կիսաբաց լուսամուտներ» հաղորդման հերոսներն ու դրա հանդիսատեսները ապրում են մեր միջավայրում, դա մեր իրականության մի մասն է։

Պատմությունից հայտնի են բազմաթիվ ավանտյուրիստներ՝ Մատա Հարին՝ պարուհի և լրտես, Շևալյե դ՛Էոնը՝ տրանսվենտիստ ու նույնպես լրտես, Ջեյմս Բրուկը՝ առաջին սպիտակամորթ հնդիկ ռաջան, Կոնչինո Կոնչինին՝ Ֆրանսիայի թագուհի Մարիա Մեդիչի սիրեկանը, կոմս Կոլիոստրոն, Կոմս Սեն-Ժերմենը, Մարիա Պտին՝ Պարսկաստանում Ֆրանսիայի ինքնակոչ դեսպանը և այլն։

Ջերմուկում՝ ադրբեջանական զինված ուժերի, բառի բուն իմաստով, բարձր հովանու հսկողության ներքո, բացվում են ձմեռային հայկական խաղերը:

Նախագահ Քոչարյանի կողմից «Մեղրին հանձնելու» կամ «այն Արցախով փոխարինելու» մասին «հայտնի ռադիոկայանի» խնամքով» պատրաստված «սենսացիոն» ռեպորտաժը դիտելու ողջ ընթացքում ինձ չէր լքում déjà-vu-ի զգացողությունը: Այն միանգամից հիշեցրեց գեներալ Մանվելի մասին ոչ վաղ անցյալի հայտնի «տուշոնկա» ռեպորտաժը՝ ջրի երկու կաթիլի պես իրար նման: Հետևությունը չուշացավ. Քոչարյանի մասնակցությամբ «Մեղրին հանձնվել է» ճիշտ այնպես, ինչպես Մանվելի մասնակցությամբ «գողացվել էր զինվորի բաժին տուշոնկան»: